Na zdrowie: maja 2013

05 maja 2013

Nadwaga u dzieci - jak temu zaradzic

Najczęściej przyczyną otyłości o u dzieci upatrujemy w braku ruchu i wysokokalorycznej diecie. Bez wątpienia długie godziny spędzane przed komputerem i telewizorem zmniejszają wydatki energetyczne organizmu, sprzyjając tym samym wydajniejszemu kumulowaniu rezerw tłuszczu. Nie bez znaczenia są również wysokokaloryczne słodycze, słone przekąski czy dodatkowy obiad u babci. Ale czy doprawdy jedynie niska aktywność i nadmiar jedzenia odpowiadają za narastający problem otyłości u naszych młodych obywateli? Analizując większość przypadków dzieci z nadwagą mogą pojawiać się pewne wątpliwości. Według obserwacji prowadzonych przez Centrum Żywienia i Promocji Zdrowia Dobry Dietetyk, większość dzieci z nadwagą wcale nie pochłania zbyt wielu kalorii. W wielu przypadkach ogólna podaż energii pokrywa jedynie 60-70% dziennego zapotrzebowania, w efekcie czego trudno podejrzewać aby nadmierna kaloryczność pożywienia była jedynym motorem wzrostu ich wagi.

Czytaj więcej »

04 maja 2013

Zdrowie psychiczne dziecka

Często, gdy myślimy o zdrowiu dziecka, bierzemy pod uwagę jego zdrowie fizyczne: „Czy nasz maluch jest fizycznie aktywny? Czy ma prawidłowe parametry rozwoju fizycznego? Czy często choruje?”. Regularnie zgłaszamy się z dzieckiem na badania kontrolne do pediatry, dbamy o szczepienia, odżywianie. Na szczęście coraz więcej osób zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, że zdrowie psychiczne dziecka jest tak samo ważne, jak jego zdrowie fizyczne.
Zdrowe psychicznie dzieci potrafią skutecznie radzić sobie z wyzwaniami, jakie niesie życie,mają adekwatne poczucie własnej wartości, dobrze rozumieją się z pozostałymi członkami rodziny oraz ze swoimi rówieśnikami.
Zdrowie psychiczne wpływa na rozwój dziecka – fizyczny, intelektualny, emocjonalny i społeczny. Dziecko, którego opiekunowie dbają o jego zdrowie psychiczne, ma duże szanse wyrosnąć na zdrowego psychicznie dorosłego. Mówiąc o dbaniu o zdrowie psychiczne dzieci, mam na myśli zarówno profilaktykę, czyli takie postępowanie z dzieckiem, które będzie chroniło przed wystąpieniem zaburzeń psychicznych, jak i szybkie dostrzeganie symptomów zaburzeń psychicznych u dziecka i skuteczne radzenie sobie z nimi. Rodzice swoimi postawami i sposobem traktowania dziecka mogą stymulować jego rozwój i sprawiać, że dziecko zrealizuje w pełni swój potencjał oraz będzie zdrowym emocjonalnie, szczęśliwym człowiekiem. Mogą też spowodować, że dziecko nie wykorzysta wszystkich możliwości, a zdarza się i tak, że z powodu niektórych praktyk rodzicielskich dziecko będzie cierpieć przez całe życie, ogromnym problemem będzie dla niego miłość, bliskość z drugim człowiekiem, czułość i okazywanie ciepła własnym dzieciom.

Jak zatem wychowywać dzieci?

Okazywać im maksimum miłości, czułości i ciepła, na każdym kroku pokazywać, jak bardzo są dla nas ważne. Dziecko ma bowiem potrzebę odczuwania własnej wyjątkowości. Dla dziecka bardzo ważny jest pocałunek na dobranoc i dzień dobry,przytulanie, radosny uśmiech rodziców na jego widok, otarcie łez, gdy spotka coś bolesnego na swej drodze oraz po prostu bycie z nim w każdej chwili, gdy potrzebuje rodziców, zwłaszcza gdy przeżywa trudne emocje – gniew, złość, nie odtrącać wtedy dziecka, ale okazywać zrozumienie, wspierać.

Poświęcać dziecku czas, wychodząc na wspólny spacer, grając wspólnie w ulubioną grę, rozmawiając przy obiedzie, co u każdego dziś się wydarzyło, czytając bajkę na dobranoc, po prostu będąc razem, tak by dziecko czuło, że rodzicowi na nim zależy, że jest dla rodzica ważne.
Jak pisał słynny amerykański psychoterapeuta – John Bradshaw - “Dzieci chcą byście poświecili im swój czas. Ich dusze wiedzą, że oddajecie je temu, co kochacie. Gdybym mógł przeżyć swoje życie jeszcze raz, dałbym swoim dzieciom znacznie więcej czasu.”

Zapewnić bezpieczeństwo, które każde dziecko powinno znaleźć w swoim domu przy rodzicach. Dziecko potrzebuje pewności, że osoby będące źródłem bezpieczeństwa, zapewnią mu opiekę bez względu na okoliczności.

Doceniać, chwalić, nagradzać i to nie tylko osiągnięcia, ale przede wszystkim starania, zaangażowanie i wysiłek, jakie wkłada w zadanie. Pochwała wzmacnia pozytywne zachowania i sprawia, że dziecko chętnie będzie je powtarzało, będzie otwarte na nowe doświadczenia i – co chyba najbardziej istotne – będzie pewne siebie i swej wartości.

Uczyć swe dziecko odpowiedzialności, uczciwości, szczerości, miłości, szacunku oraz dobroci wobec innych, pamiętając, że to rodzic jest wzorem do naśladowania, a dzieci są doskonałymi obserwatorami i z pewnością zauważą rozdźwięk między tym, co mówimy, a tym, co robimy. Dzieci przyswajają wartości za pomocą modelu dostarczonego przez rodziców.

Pozwalać dziecku na zdobywanie świata i osiąganie wymarzonych doświadczeń, towarzysząc mu, ale nie ograniczając. Nie można zabraniać spełniać się w tym, co sprawia mu radość, a należy wspierać, by ta radość była jeszcze większa. Trzeba przy tym zaufać, że dziecko dysponuje wewnętrzną mocą.

Uczyć samodzielności.
Proces dojrzewania człowieka wymaga od nas, byśmy przeszli od wsparcia, jakiego udziela nam otoczenie do wsparcia, jakiego sami sobie udzielamy

Obserwować swe dziecko, patrzeć co lubi, a czego unika, czego się boi, a co sprawia mu satysfakcję, uważnie przyglądać się dziecku i wsłuchiwać w to, co mówi. Trzeba "uczyć się" dziecka. Nie ma bowiem dwojga dzieci rozumiejących świat tak samo i reagujących na rzeczywistość w identyczny sposób.

Uczyć dziecko odpowiedzialnego wykonywania własnych obowiązków. To ważne, żeby dziecko miało obowiązki domowe. Obowiązki domowe są przywilejem dziecka, które ma dom.

Pokazać dziecku, że nauka to również dobra zabawa i ciekawe doświadczenie.

Nie zmuszać dziecka do zajęć, które nie sprawiają mu przyjemności.
Dziecko samo powinno odnaleźć swoją pasję i wykonywać ją z miłością i zaangażowaniem, a nie pod przymusem.

Ustalić jasne zasady i określić granice, być konsekwentnym, ale też elastycznym przy ich egzekwowaniu. Niekonsekwencja czasem bywa rzeczą ludzką, a elastyczność jest ważna składową zdrowia psychicznego. Pozwolić, by dziecko poniosło konsekwencje swoich zachowań ( konsekwencje, które dziecko odczuje na własnej skórze uczą, a kary jedynie ranią!)

Pamiętać, że przemoc fizyczna (w tym klapsy, szarpanie, popychanie dziecka), krzyki, groźby, wyzwiska są niedopuszczalne, ranią dziecko i sprawią, że w przyszłości ono też będzie agresywne.

Podsumowując, “miłość rodzicielską można by opisać jako gotowość i odwagę do głębokiego uczuciowego zaangażowania, do poświęcenia czasu, uwagi, wiedzy, otwarcia się i nauczania, w imię wzniesienia się ponad samego siebie i wsparcia unikalnej podmiotowości dziecka.” (John Bradshaw, “Twórcza moc miłości”).

Warto poczytać:

03 maja 2013

Ruch to zdrowie

Każdy zna złotą zasadę, że ruch to zdrowie. Jest on szczególnie ważny w okresie wzrostu, i to nie tylko ze względu na wzmocnienie mięśni i ogólną sprawność. Ma również duże znaczenie dla prawidłowej pracy mózgu.

Większości maluchów nie trzeba przekonywać do aktywności. Wielu rodziców, powiedziałoby, że problemem jest raczej utrzymaniem malca w miejscu. Choć czasem może się to wydawać kłopotliwe, aktywność dzieci jest ogromnym plusem. Dużo mówi się o tym, jak ważny jest wapń dla prawidłowej budowy kości najmłodszych. Warto jednak wiedzieć, że ruch jest niezbędny do przyswojenia minerału przez organizm. Podobnie jest z odpornością. Nie wystarczy podawać dziecku witamin i jogurtów – trzeba malucha najzwyczajniej w świecie hartować. Basen, rower i zabawa na placu zabaw są w tym niezastąpione. Jak mówi przysłowie, w zdrowym ciele zdrowy duch. Aktywność fizyczna wspomaga prawidłową pracę mózgu, pobudza wzrost komórek i połączeń nerwowych. Wszystko to rozwija wyobraźnię dziecka, proces uczenia się i zapamiętywania nowych informacji. Wakacje to czas, w którym mali milusińscy mają jeszcze więcej okazji do aktywnej zabawy, niż na co dzień.

Podpowiadam jak i gdzie mogą się bawić.

Wspinanie, skakanie i zjeżdżanie

Gdzie takie atrakcje? Na pewno na placu zabaw! Radość, która rozpiera dzieci na widok małpiego gaju sprawia, że w szaleńczym tempie przeskakują z jednej atrakcji na drugą. Tu trzeba się chwycić liny, tam przeczołgać przez tunel, a gdzie indziej przebrnąć przez morze kolorowych kulek. Nie trzeba chyba mówić, ile mięśni pracuje w tym czasie.

Pluskanie i nurkowanie

Dzieci mogą rozpocząć zabawy w wodzie już w wieku 3 miesięcy. Dla wielu rodziców zaskoczeniem jest łatwość, z jaką ich pociechy odnajdują się na basenie. Wbrew pozorom jest to dla nich bardzo naturalna sytuacja.W końcu przez 9 miesięcy, w brzuszku mamy, otaczała je woda. Pływanie nie tylko wzmacnia mięśnie, ale również, a może przede wszystkim, ma bardzo dobry wpływ na kręgosłup – przyczynia się do kształtowania prawidłowej postawy ciała.

Odbijanie, rzucanie i kopanie

Wszystko kręci się wokół piłki – małej, dużej, do kosza, do nogi, do gry w badmintona. Rodzic wspólnie z dzieckiem może odkrywać kolejne sporty, raz odwiedzając boisko, a innym razem zabierając na piknik paletki. Jeśli dziecko lubi daną dyscyplinę, może warto zapisać je na treningi?

Pedałowanie i zwiedzanie

Wakacje to również świetny czas na wycieczki rowerowe. Pierwsze pewnie nie będą zbyt długie. Na początku sukcesem jest każda przejechana prosta, ale z czasem, kiedy maluch nabierze wprawy… Możemy zapakować prowiant do plecaka i wybrać się w jakieś przyjemne, zielone miejsce, w którym w ramach odpoczynku, zrobimy piknik. Jazda na rowerze poprawia koordynację, ćwiczy mięśnie i oczywiście dotlenia.

Zamków budowanie, w piasku kopanie

Jeśli mamy to szczęście, że wakacje spędzamy na morzem, wykorzystajmy zalety piasku, słońca i jodu. Zbudowanie piaskowego zamczyska, to nie tylko świetna zabawa, ale również porządny wysiłek. Poza tym, wiadomo, że najlepiej lepi się z mokrego materiału – kilka rundek z wiaderkiem pełnym wody też zrobi swoje. Słońce stymuluje wydzielanie witaminy D3, w nadmiernych ilościach może jednak zaszkodzić, dlatego pamiętamy o kremach z filtrem i nakryciu głowy. Nigdzie nie ma też takiego powietrza, jak nad morzem – dlatego spacerujemy, spacerujemy i jeszcze raz spacerujemy…

Zachęcając dziecko do różnego rodzaju aktywności, wyrabiamy u niego pozytywne nawyki. Być może, w dorosłym życiu chętniej będzie sięgało po piłkę lub rower, niż po pilota od telewizora. Nie wystarczy jednak wskazywać kolejnych czynności. Należy samemu dawać dobry przykład. Wyjdzie to na zdrowie i nam, i maluchowi.

Zaśpiewaj z bohaterami bajek!

Obejrzyj również:

Bajka "Ruch to zdrowie"

Dla rodziców:

01 maja 2013

Witaminki, witaminki dla chłopczyka i dziewczynki

Witaminy i minerały są niezbędne dla prawidłowego rozwoju oraz funkcjonowania organizmu dziecka. Każda witamina spełnia specjalną rolę, a wspólne działanie wszystkich witamin decyduje nie tylko o prawidłowym rozwoju dziecka, ale także o dobrym stanie jego zdrowia. Niestety organizm nie potrafi samodzielnie ich wytwarzać dlatego konieczne jest dostarczenie dziecku potrzebnych witamin i minerałów.

Dziecko powinno otrzymywać możliwie jak najwięcej niezbędnych dla jego rozwoju witamin i minerałów z pożywienia.Niezbędne witaminy:

Witamina C – wzmacnia odporność dziecka,

wpływa na poprawę apetytu,

wpływa na prawidłowy rozwój zębów kości,

zawarta jest owocach np. czarna porzeczka,

truskawki, maliny, owoce cytrusowe,

oraz warzywach np. ziemniaki, papryka zielona, brukselka.

Witamina A – niezbędna do prawidłowego wzorku, wzrostu dzieci - najwięcej witaminy znajduje się w produktach takich ja masło, śmietana, mleko, tłuste sery, wątróbka, jajka, marchewka, pietruszka, szpinak, morele, dynia

Witamina B1 – wpływa na układ nerwowy

oraz na prawidłową pracę mięśni i serca.

Niedobór witaminy B1 powoduje zaburzenia

pamięci i koncentracji, zmęczenie. Najwięcej

tej witaminy znajduje się w jogurcie, kefirze,

mussli, otrębach, orzechach, owocach suszonych,

mięsie, rybach i miodzie.

Witamina B2 – jej bark może hamować rozwój umysłowy dziecka oraz powodować niedokrwistość. Najlepszym źródłem tej witaminy jest mleko, śmietana, ser, wątróbka, mięso w szczególności drób, brukselka, fasola, groch, jajka.

Witamina PP (niacyna ) – jej niedobór prowadzi do bezsenności, przygnębienia oraz do zaburzenia prawidłowej pracy przewodu pokarmowego. Znajduje się w mięsie, fasoli, kaszy, otrębach pszennych, grochu.

Witamina B5 (kwas pantotenowy) jej brak objawia się zaburzeniami układu nerwowego, zmęczeniem bólem głowy, wymiotami, zmniejszeniem odporności. Źródłem jej są chleb, mleko, jajka, sery, mięso, ryby, banany, pomarańcze, grejpfruty, kalafior, pomidor, kapusta, ziemniaki, marchew i sałata.

Witamina D – brak witaminy D prowadzi do krzywicy. Najwięcej witaminy D znajduje się w rybach, maśle, smalcu i jajkach.

Aby nasze dziecko prawidłowo rosło niezbędne jest również wzbogacenie jego diety o wapń. Wapń to jeden z ważniejszych pierwiastków. Wykorzystywany jest w procesie kształtowania się zębów i kości. Niedobór wapnia w organizmie prowadzi do krzywicy oraz próchnicy zębów.

Dieta dziecka powinna być więc bogata w świeże warzywa i owoce, mięso, nabiał i ryby.